Ap 7,9-12 z Biblii Pierwszego Kościoła. To jeden z moich ulubionych akapitów Nowego Testamentu – bardzo lubię do niego wracać. Ten fragment Apokalipsy świętego Jana wskazuje cel naszego życia a nim jest świętość i niebo. Bardzo ważny jest dziewiąty werset. Pokazuje nam, że zbawienie nie jest jedynie dla wąskiego grona z narodu wybranego, ale w niebie jest rzesza ludzi z całego globu. Wierzymy, że to nie tylko nieliczni znani z imienia i nazwiska kanonizowani przez Kościół, ale również zmarli z naszych rodzin – nasze babcie i dziadkowie, nasze ciocie i wujkowie, itd. Oni wszyscy wstawiają się za nami. Bardzo podoba mi się zdanie świętej pamięci księdza Piotra Pawlukiewicza „To nie jest tak, że oni umarli, a my żyjemy. To oni żyją, a my umieramy”
Fragment jest proklamowany w Kościele w uroczystość Wszystkich Świętych oraz IV Niedzielę wielkanocną a więc Niedzielę Dobrego Pasterza roku C