J 20,1-10 z Biblii Pierwszego Kościoła. Piotr i Jan, czyli najstarszy oraz najmłodszy Apostoł, słysząc z daleka Marię Magdalenę, biegną co sił w nogach do grobu Pańskiego. W ich sercach są strach, obawa, niedowierzanie. Chcą na własne oczy zobaczyć pustą grotę w skale. Jan, choć przybył pierwszy, czeka na Piotra. Gdy najstarszy Apostoł wszedł do środka, lęk w najmłodszym znikł i, patrząc na pozostawione pasy i chustę, dopiero uwierzył wraz z Piotrem w zmartwychwstanie Jezusa!!!
Od roku 335 na miejscu grobowca znajduje się Bazylika Zmartwychwstania Pańskiego – najważniejsza świątynia Chrześcijaństwa. W ten prawidłowy sposób nazywają ją Chrześcijanie Wschodu. Czas, aby tę prawidłową nazwę przejęli również Chrześcijanie Zachodu, gdyż niestety wciąż zwiemy ją Bazyliką Grobu Świętego
Jedynie święty Jan, opisując wizytę Piotra i swoją w pustym grobie Jezusa, wspomina w wersecie piątym o pozostawionych płóciennych pasach, w które było owinięte ciało Chrystusa. Całun Turyński, bo o nim mowa, przedstawia obustronny obraz umęczonego człowieka. Jest to jedna z największych relikwii naszej wiary. Nie został on namalowany. Jak oszacowali badacze, żeby zrobić cały ten obraz na Całunie, potrzebna byłaby energia 34 miliona megawatów. Elektrownia atomowa generuje od 1 do 2 tysięcy megawatów. Potrzeba co najmniej 17 tysięcy takich elektrowni. W siódmym wersecie święty Jan pisze o chuście. Jest to chusta z Manopello. Widać na niej twarz człowieka, budzącego się do życia. Również nie została ona namalowana a obraz idealnie pokrywa się z tym na Całunie Turyńskim. To druga z największych relikwii Chrześcijaństwa
Fragment jest proklamowany w Kościele w pierwszym dniu uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego oraz święto św. Jana, Apostoła i Ewangelisty