Łk 12,49-53 z Biblii Pierwszego Kościoła. To bardzo mocny akapit nazywany „Ewangelią rozłamu”. Jezus w wersecie czterdziestym dziewiątym mówi o ogniu, który pojawił się w momencie przyjścia Chrystusa na ziemię. W Biblii Tysiąclecia został tutaj użyty tryb przyszły, zaś w Biblii Pierwszego Kościoła teraźniejszy, który o wiele bardziej dociera do naszych serc. Co jest tym ogniem? To prawda Ewangelii a jej uosobieniem jest Duch Święty, który przemawiał przez Jezusa a po Pięćdziesiątnicy przez wierzącego Chrześcijanina. Dobra nowina wypali każdy ludzki grzech. W kolejnym wersecie Chrystus mówi o Swojej śmierci na krzyżu. Od pięćdziesiątego pierwszego do pięćdziesiątego trzeciego Jezus przedstawia skutki obecności ognia prawdy na ziemi. Świat pogrążony w grzechach jej nie tylko nie przyjmie, ale co gorsze będzie z nią walczył. Ciemność ziemskiego padołu zrobi wszystko, aby zagłuszyć światłość Ewangelii. Widzimy to nie tylko w pierwszych Chrześcijaństwa, lecz także we współczesności. Nawet więzy krwi nie zasypią podziałów powstałych na skutek pomieszania znaczenia między złem a dobrem
Fragment jest proklamowany w Kościele w Czwartek XXIX tygodnia Okresu zwykłego oraz XX Niedzielę zwykłą roku C